De hedendaagse specifieke vakgebieden vertonen de neiging om een schisma te creëren tussen architectuur als kunst enerzijds en architectuur als bouwwerk anderzijds. Nochtans zijn noch het architecturaal ontwerp, noch de bouwkundige berekeningen de enige beslissende factor voor het uiteindelijke bouwwerk. Architectuur omvat verschillende disciplines die samen horen te vloeien en bestaat niet uit het apart oplossen van singuliere kwesties.
Wat als “het bouwen van kunst de synthese van het leven is in een gematerialiseerde vorm. We zouden moeten proberen alles te verzamelen, en niet op een versnipperde manier, maar alles samen in harmonie” (Alvar Aalto, 1898-1976)? Wij, architecten en ingenieurs van de 21ste eeuw, hebben een gemeenschappelijk doel en een gedeelde verantwoordelijkheid: het creëren en vrijwaren van duurzame leefruimten. Hiertoe zou het werk van architecten en ingenieurs meer moeten worden geïntegreerd en zou het beschouwd moeten worden als een geheel, idealiter vanaf het prille begin van de eerste ontwerpfase. Duurzame architectuur is een samensmelting van geïntegreerde of gespecialiseerde multidisciplinaire kennis in een geïntegreerde ontwerp.